بي نام

مي گذرم از ميان كوچه ها
چشمان بازم بسته اند
گوشهايم از هياهو خسته اند
شانه هايم زير بار شكسته اند
مي گذرم از ميان كوچه ها
آهن و دود و زباله
كودك در آغوش روسپي با هزار ناله
گداي افليج سكه ها در پياله
مي گذرم از ميان كوچه ها
ديوار هاي دود گرفته و سياه
درد سينه علي در چاه
ابردهشت روي قرص ماه
مي گذرم از ميان كوچه ها
جشن كتاب سوزي
گاه گاه مال اندوزي
تن فروشي مابه ازاي روزي
مي گذرم از ميان كوچه ها
آه دلها گم شده در دود ترياك
آزادي قوت مار دوش ضحاك
خاك مدفن دلهاي پاك
مي گذرم از دروازه اين شهر معلق
دل من هست آرام
مي روم مي روم تا بجهم زين دام
جلد نيستم ديگر بر نمي گردم برين بام
مي روم به ره خانه دوست
چشمان بسته ام بازند
گوشهايم لبريز آوازند
شانه هايم بالهايي براي پروازند
مي روم به ره خانه دوست
نسرين و نرگس و لاله
پيكرم نيست روانم گشته هاله
شراب ارغواني در پياله
مي روم به ره خانه دوست
بسترم بستري از كاه
رواندازم مهتاب ومونسم ناهيد و ماه
نورانيست گلفشانست اين راه
مي روم به ره خانه دوست
در دلم از عشق دارم سوزي
گرماي آفتاب تموزي
دل من دلگرم جهان افروزي
مي روم به ره خانه دوست
مستم از شهد نورس تاك
من از اين خوشبختي بي هيچ باك
دف مي زنم و مي چرخم بس طربناك
مي رسم به در خانه دوست
رسيدم رسيدم اين هست آخرين گام
امشب تا سحر مي گيري از تنم كام
ازين عشق مي ميرم گمنام و بي نام