از من به من

صداي گريه ات را شنيدم دختر پاييزي من
تنهايي، خوب مي دانم
خسته اي ، نيك مي بينم
دل آزرده اي و سخت دلتنگ
روزها از پي هم مي آبند و مي روند
و من مدتهاست كه از تو غافلم
جسد وار از پي نان و نام مي روم و يادم رفته كه اين دخترك شيرين زبان نازنينم تنهاست
مي دانم آنقدر گمت كرده ام كه ديگر به روياهاي شبانه ام هم پا نمي گذاري
بامن قهري دلبركم
نمي دانم چه شد كه غفلت كردم
نمي دانم چه شد كه به دام بلاي تمدن دچار گشتم
پوزخند مي زني
حق داري
من ترسيدم
فرار كردم
از تو و از هر چه زيباييست
فرصت جبران مي خواهم
اشك نريز عزيزكم
من غبار غم را از دلت مي زدايم
سوگند مي خورم
آفتاب طلوع خواهد كرد
من و تو مي خنديم مي رقصيم و بر رخ مهتاب بوسه مي زنيم
"اندكي صبر سحر نزديك است"